மீண்டும் மீண்டும் வா....

வெள்ளை நிற… மாளிகை போல் உள்ள சுண்ணாம்பு அடிச்ச கல் கட்டிடம். ஒரு கார் சர்ருன்னு வேகமா வந்து, அநாயசமா வளைவுல திரும்பி, சட்டுனு ப்ரேக் போட்டு, கல் வீட்டு வாசல் முன்னாடி வந்து நிக்குது. அதிலிருந்து காட்டாறு போல் விருட்டுனு இறங்கின ஆளு, இறுகிய முகத்தோட வாசலையே முறைச்சி முறைச்சிப் பார்த்துட்டு நிக்கிறாரு. மனசை தேத்திக்கிட்டு, மெதுவா வாயினருகிலே போய், சாவி கொடுத்து வீட்டைத் திறக்கிறார். திறந்து பார்த்தால் தூசும், தும்புமாய், ஒட்டடையும் வவ்வாலின் இருப்பிடமுமாய், பார்க்கவே ரொம்ப பயங்கரமாய் இருக்குது……. இறுக்கமான முகத்துடன், வரும் தும்மலை கட்டுப் படுத்திக் கொண்டு, தன்னையே நொந்தவராய், மோவாயை தடவியவாறு யோசனையில் ஆழ்கிறார்.

பின்னர் மள மளன்னு, தூசு தட்டி, மெருகேத்தி வைக்க ஆரம்பமாய், மீண்டும் ஒரு முறை வலம் வர ஆயுத்தமாகிறார். வேறு ஒன்னுமில்லிங்கோவ்… அதிகமா சன் டீவி பார்த்ததால மட்டுமில்ல… அதிலே வரும் நாடகங்களை வீட்டுப் பெரியவங்க கூட கம்பெனி கொடுக்குறேன் பேர்வழின்னு கூட உட்ககர்ந்து பார்த்ததால் வந்த விளைவு தானுங்கோவ்! ரொம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ப நாளா (மாதங்களா) தமிழ்மணம் பக்கம் வராம இருந்துட்டு, என்னோட பதிவு பக்கம் போனாலே, ஏதோ புதுசா ஒரு இடத்துக்கு வந்த மாதிரி இருக்குதுங்க. என்னத்த கிறுக்குனோம் இவ்ளோ நாளான்னு பாத்தா…. ஒன்னுமே புரியல…. மண்டைக்குள்ள இருந்து எல்லாம் தூசு தட்டு எடுக்க வேண்டியிருக்குது… கொஞ்சம் டடம் வேணும் அதுக்கு. அதுக்கு முன்னனல....சரி ஒரு வணக்கத்துடன் திரும்பவும் ஆரம்பிக்கலாமின்னு… வீட்டை சுத்தம் செய்ய ஆரம்பிச்சிருக்கிறேன்…. இனியும் வீட்டை மூடிட்டு, ஓடிப்போகாம ஒழுங்கா இருக்கிறேனான்னு பார்க்கலாம். வணக்கமுங்க வணக்கமுங்க வணக்கமுங்க.