உன்னுயிர் ஏந்தி

உன்னுயிர் ஏந்தி

மன்னவனே!

உனைத்தானே நம்பியிருந்தேன்
உனையன்றி வேறேதும் அறியேனே
தவிக்க விட்டுச் சென்றாயே
புரிகிறதா என் தவிப்பு

உன்னை என்னிடம் சேர்த்த
படைத்தவனைப் புகழ்வேனா
உன்னை தன்னிடம் சேர்த்த
எடுத்தவனைப் பழிப்பேனா
இல்லை,
என்னைதான் நோகுவேனா

உலகம் என்னைப் பழிக்குமா
சுடு சொல் என் மனம் தாங்குமா
குழந்தையுமாய் என்னைத் தாங்கினாயே
இன்று தாயும் தந்தையும் நானாக்கினாயே

என்ன செய்வேன்
இனி எப்படி வாழ்வேன்
தழுவி வாழ்ந்தவள்
தனித்து வாழ முடியுமா

கலங்கி நிற்கும் நம் செல்லங்களை

கரை சேர்க்க
உன் அன்பையும் சேர்த்துத் தர
அரணாய் நிற்க
என்னால் முடியுமா

வழிகாட்டியாய் வழி நடத்த
உன்போல் அரவணைத்து
அறிவுரைத்து,

தோழனாய் கொண்டாட
என்னால் முடியுமா

என்ன செய்வேன் நான்

என்னுயிர் தான் உன்னில் நீத்ததோ
உன் ஊணுடல் தான் மறைந்ததோ
உன்னுயிர் என் ஊணுடல் கலந்ததோ
புரியாது புரிய வைத்தாயோ

உன்னுயிர் ஏந்தி
உன் கனவு நனவாக
வழி நடத்துவேன் நம் மக்களை
சான்றோன் என கேட்கும் வரை!

சுவாசமாய் தாங்கிய என்னுயிரே
உன் நினைவில் உன்னுடன் வாழ்வேன்
துணையிருப்பாய் என்னுடனே
என் ஊணுடல் மறையும் வரை!

-- காட்டாறு